کیانوش عیاری و دنیای سینما: از آپاراتخانه پدری تا چالش‌های امروز
کیانوش عیاری، کارگردان برجسته ایرانی، از کودکی با سینما آشنا شد. سرک کشیدن به آپاراتخانه‌ای که متعلق به پدرش بود، دنیای جذابی را پیش روی او گشود؛ دنیایی که با وجود تمام دشواری‌ها، هنوز حاضر نیست از آن دل بکند. خودش می‌گوید: «نمی‌دانم اگر سینما نبود چه کاره می‌شدم، چون حتی مسافرکشی هم بلد نیستم.»
عیاری به‌تازگی مجموعه‌ای از فیلمنامه‌هایش را منتشر کرده که به همت مهرداد غفارزاده گردآوری شده است. این مجموعه از «تنوره دیو» تا «ویلای ساحلی» را در بر می‌گیرد و حاوی دکوپاژهای دقیق و تجربیات او در مسیر خلق آثار سینمایی است.
نقش مکتوب‌کردن فیلمنامه‌ها در ماندگاری سینما
عیاری معتقد است که آثار سینمایی زمانی ماندگار می‌شوند که تحت تأثیر موج‌های زودگذر نباشند. او در مورد نشر این فیلمنامه‌ها می‌گوید: «لحظات تنهایی و خلاقیت‌های شخصی هنرمند اگر به‌درستی به تصویر کشیده شوند، می‌توانند تأثیرگذاری بیشتری داشته باشند.»
ارتباط ادبیات و سینما از نگاه عیاری
به‌رغم علاقه‌مندی او به ادبیات، عیاری فاصله میان ادبیات و سینما را زیاد می‌داند. با این حال، او از اقتباس‌های ادبی هم بهره برده است. برای مثال، فیلمنامه «نیمه دو سیب» را بر اساس رمان «خواهران غریب» نوشته اریش کستنر نوشت. اما به‌نظر خودش، این فیلم تجربه موفقی نبود و نسخه کیومرث پوراحمد بهتر عمل کرد.
چالش‌ها و نقدهای عیاری بر سینمای امروز
عیاری از موج معناتراشی در سینمای ایران انتقاد می‌کند و می‌گوید: «فیلم‌سازان امروز بیشتر به‌دنبال جلب‌توجه هستند تا ارائه مفاهیم عمیق. این رویکرد باعث می‌شود فیلم‌ها ماندگاری نداشته باشند.»
او اخیراً فیلم «جنگل پرتقال» را دیده و آن را نمونه‌ای از استعدادهای شگرف نسل جوان سینما می‌داند. عیاری باور دارد که موج نو دیگری در سینمای ایران اتفاق خواهد افتاد و می‌گوید: «اگر سینما در آمریکا و فرانسه اختراع نشده بود، قطعاً در ایران اختراع می‌شد.»
ماجرای بدهی صداوسیما به کیانوش عیاری
عیاری به‌تازگی از بدهی ۳.۵ میلیارد تومانی صداوسیما به او خبر داده است. این بدهی مربوط به سریال «۸۷ متر» است که او طی چهار سال ساخته است. او می‌گوید: «من این سریال را کاملاً مجانی ساختم و از جیبم هزینه کردم، اما هنوز نه پخش شده و نه دستمزدی به من پرداخت شده است.»
فیلم‌های توقیف‌شده عیاری: «کاناپه» و «خانه پدری»
عیاری درباره توقیف این فیلم‌ها می‌گوید: «کاناپه به بهانه حجاب توقیف شد، اما به نظر من مشکل اصلی فیلم مسائل اجتماعی مطرح‌شده در آن است. امیدوارم روزی شرایط به گونه‌ای پیش برود که این آثار نیز از توقیف خارج شوند و مخاطبان بتوانند آن‌ها را ببینند.»
نتیجه‌گیری
کیانوش عیاری با تمام چالش‌ها و محدودیت‌ها، همچنان به مسیر خود در سینما ادامه می‌دهد. او با امیدواری به آینده، معتقد است که استعدادهای جوان و نگاه‌های نو می‌توانند تحولات شگرفی در سینمای ایران ایجاد کنند.
تاریخ آخرین آپدیت: 6 ماه قبل
