«میکی ۱۷» یک فیلم علمی‌تخیلی با مضمونی اگزیستانسیالیستی است که بونگ جون-هو، کارگردان مشهور کره‌ای، آن را بر اساس رمانی از ادوارد اشتون ساخته است. داستان فیلم در آینده‌ای تاریک و دیستوپیایی جریان دارد، جایی که بشریت برای استعمار سیارات دیگر، از کلون‌های انسانی استفاده می‌کند.
شخصیت اصلی، میکی ۱۷، یک کلون جایگزین است که پس از هر بار مرگ، با نسخه‌ای جدید جایگزین می‌شود، اما برخلاف سایر کلون‌ها، او خاطرات و آگاهی خود را حفظ می‌کند و همین موضوع باعث می‌شود که به تدریج، هویتی مستقل و احساسی انسانی پیدا کند. فیلم، در دل روایت علمی‌تخیلی خود، مفاهیم عمیقی مانند هویت، اختیار، بقا و ارزش زندگی انسانی را به چالش می‌کشد و مخاطب را با پرسش‌های فلسفی روبه‌رو می‌کند که مرز میان انسان و ماشین، فردیت و جبر را به شکلی ظریف مورد بررسی قرار می‌دهد.
از نظر بصری، فیلم با طراحی صحنه‌های سرد و آینده‌نگرانه، حس تنهایی، بیگانگی و اضطراب را در دنیایی که در آن بازتولید انسان‌ها تبدیل به صنعتی مکانیزه شده، به خوبی منتقل می‌کند. همچنین، بازی رابرت پتینسون در نقش شخصیت اصلی، عمق روانی و لایه‌های احساسی این شخصیت را برجسته کرده است. «میکی ۱۷» با تلفیق طنز تلخ، هیجان، و درامی فلسفی، تجربه‌ای خاص و متفاوت را برای مخاطبان به ارمغان می‌آورد و در عین حال، مرزهای ژانر علمی‌تخیلی را گسترش می‌دهد.
۰ اثر جدید کارگردان فیلم انگل : فیلم میکی ۱۷
نقدهای مثبت؛ میکی ۱۷، فیلمی قدرتمند و تأثیرگذار
منتقدانی که از فیلم “میکی ۱۷” استقبال کرده‌اند، آن را اثری توصیف کرده‌اند که با ترکیب طنز، هجو و عناصر علمی‌تخیلی، به مفاهیم اجتماعی و فلسفی می‌پردازد.
کلاریس لاگری از The Independent با دادن امتیاز ۱۰۰، فیلم را یک سفر تأمل‌برانگیز توصیف کرده که به مخاطب نشان می‌دهد حتی در شرایط سخت، خوشحال بودن ممکن است و اشکالی ندارد.
دیوید اوپی از Total Film نیز با امتیاز ۱۰۰، فیلم را بهترین اثر انگلیسی‌زبان بونگ جون-هو تا به امروز دانسته و اجرای رابرت پتینسون را یکی از بهترین بازی‌های دوران حرفه‌ای‌اش معرفی کرده است.
بی‌جی کولانجلو از Slashfilm نیز فیلم را یک تمثیل اگزیستانسیالیستی درباره‌ی واقعیت تلخ زندگی طبقه‌ی کارگر می‌داند. از نظر او، “میکی ۱۷” فیلمی است که بیننده را درگیر کرده و سؤالات مهمی درباره عدالت اجتماعی و جایگاه انسان در جهان مطرح می‌کند.
نقدهای متوسط؛ فیلمی سرگرم‌کننده اما ناقص
برخی از منتقدان که امتیازات متوسطی به فیلم داده‌اند، معتقدند که “میکی ۱۷” فیلمی پر از ایده‌های جذاب است، اما انسجام کاملی ندارد و در برخی نقاط دچار آشفتگی است.
آلیسون ویلمور از Vulture و رابی کالین از The Telegraph هر دو به فیلم امتیاز ۸۰ داده‌اند و آن را اثری هوشمندانه اما پر از ایده‌های فشرده و درهم توصیف کرده‌اند.
لو توماس از Time Out نیز فیلم را تجربه‌ای لذت‌بخش اما فاقد گزندگی سیاسی آثار قبلی بونگ جون-هو می‌داند. به گفته او، فیلم از نظر بصری و مفهومی جذاب است، اما نمی‌تواند همان تأثیرگذاری «پاراسایت» را داشته باشد.
نقدهای منفی؛ “میکی ۱۷”، یک فرصت از دست رفته؟
اما همه منتقدان از “میکی ۱۷” راضی نبوده‌اند. برخی بر این باورند که فیلم جاه‌طلبانه است اما در اجرا دچار ضعف و آشفتگی شده است.
پیتر بردشاو از The Guardian با دادن امتیاز ۶۰، فیلم را ترسناک اما ملایم توصیف کرده که نمی‌تواند انسجام لازم را حفظ کند.
الیستر رایدر از Looper این فیلم را ضعیف‌ترین اثر انگلیسی‌زبان بونگ جون-هو می‌داند، چرا که معتقد است فیلم در روایت هجوآمیز خود دچار افراط شده و به جای ایجاد تأمل در مخاطب، اطلاعات را بیش از حد توضیح می‌دهد.
ورایتی نیز با دادن امتیاز ۵۰، فیلم را شلخته، گوش‌خراش و نصیحت‌گرانه توصیف کرده و از نحوه روایت آن انتقاد کرده است.
جمع‌بندی؛ آیا “میکی ۱۷” ارزش تماشا دارد؟
فیلم “میکی ۱۷” یک اثر بحث‌برانگیز و متفاوت است که نظرات کاملاً متناقضی را از منتقدان دریافت کرده است. برخی آن را شاهکاری سینمایی دانسته‌اند که با روایت هوشمندانه و طنز تلخش، به مسائل اجتماعی پرداخته است. در مقابل، برخی دیگر معتقدند که فیلم در انتقال پیام‌هایش دچار آشفتگی شده و نتوانسته به اندازه آثار قبلی بونگ جون-هو تأثیرگذار باشد.
با این حال، یک نکته مشخص است؛ “میکی ۱۷” اثری است که نمی‌توان به سادگی از کنار آن گذشت. این فیلم، چه مورد پسند مخاطبان باشد و چه نه، قطعاً یکی از متفاوت‌ترین آثار علمی‌تخیلی سال خواهد بود. حال باید دید که مخاطبان چگونه از این فیلم استقبال خواهند کرد و آیا “میکی ۱۷” در گیشه موفق خواهد شد یا خیر.
تاریخ آخرین آپدیت: 4 ماه قبل
