در حال حاضر، ابرهای ماژلانی در فاصله‌ای حدود ۱۶۰ هزار سال نوری از کهکشان راه شیری قرار دارند و به نظر می‌رسد که سقوط تدریجی آن‌ها به درون کهکشان ما اجتناب‌ناپذیر باشد.
طبق گزارش یک تیم تحقیقاتی، سیاهچاله‌ای فوق‌العاده پرجرم که حدود ۶۰۰ هزار برابر بزرگ‌تر از خورشید تخمین زده شده است، در حال حرکت به سمت کهکشان راه شیری است. این تیم با استفاده از روش‌های نوین موفق به کشف این سیاهچاله پنهان شدند.
محققان مرکز اخترفیزیک هاروارد و اسمیتسونیان اعلام کرده‌اند که نشانه‌هایی از این سیاهچاله عظیم را در ابرهای ماژلانی یا کهکشان‌های کوتوله‌ای که به دور کهکشان ما در حال چرخش هستند، شناسایی کرده‌اند.
پس از شناسایی این سیاهچاله، دانشمندان گمانه‌زنی‌هایی را درباره‌ی سرنوشت آن در صورت برخورد ابرهای ماژلانی با کهکشان راه شیری آغاز کرده‌اند؛ سناریویی که به احتمال زیاد در آینده‌ای دور رخ خواهد داد.
در حال حاضر، این کهکشان‌های کوتوله با عنوان ابرهای ماژلانی در فاصله ۱۶۰ هزار سال نوری از کهکشان ما قرار دارند و به‌طور تدریجی تحت تأثیر نیروی گرانش، به سمت کهکشان ما کشیده می‌شوند.
اگر وجود این سیاهچاله فوق‌العاده پرجرم تأیید شود، احتمال دارد که در نهایت با سیاهچاله کمان ای* (Sagittarius A) در مرکز کهکشان راه شیری ادغام شود.
برای شناسایی این سیاهچاله پنهان در ابرهای ماژلانی، تیم اخترفیزیکدانان از روش متفاوتی استفاده کردند. آن‌ها ستارگان فوق‌سریع (Hypervelocity Stars) را بررسی کردند؛ اجرامی که با سرعتی حدود ۱۰ برابر بیشتر از سایر ستارگان کهکشان ما حرکت می‌کنند. با اینکه جهت حرکت این ستارگان هنوز مشخص نیست، اما سرعت بالای آن‌ها پژوهشگران را به این نتیجه رسانده که منبع این سرعت می‌تواند سیاهچاله‌های پنهان باشد.
مکانیسم هیلز
با استفاده از داده‌های تلسکوپ گایا که سال‌هاست اجرام کهکشان راه شیری را نقشه‌برداری می‌کند، پژوهشگران سرعت و حرکت ۲۱ ستاره فوق‌سریع را اندازه‌گیری کردند. این کار به آن‌ها این امکان را داد که منشأ ۱۶ مورد از این ستارگان را ردیابی کنند. نتایج نشان داد که ۷ ستاره از ناحیه سیاهچاله کمان ای* سرچشمه گرفته‌اند و ۹ ستاره باقی‌مانده احتمالاً از ابرهای ماژلانی آمده‌اند.
پژوهشگران معتقدند که این ستارگان تحت تأثیر «مکانیسم هیلز» از یک سیاهچاله پنهان به بیرون پرتاب شده‌اند. این پدیده زمانی رخ می‌دهد که یک سیاهچاله با دو ستاره نزدیک به خود تعامل داشته باشد و جاذبه شدید سیاهچاله باعث می‌شود که یکی از ستارگان با سرعتی فوق‌العاده زیاد پرتاب شود.
سرنوشت کهکشان‌ها در صورت برخورد ابرهای ماژلانی با کهکشان راه شیری
در حال حاضر، سقوط تدریجی ابرهای ماژلانی به درون کهکشان راه شیری اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد و پژوهشگران پیش‌بینی می‌کنند که اگر این سیاهچاله فوق‌العاده پرجرم تأیید شود، احتمالاً با سیاهچاله مرکزی کهکشان ما، یعنی کمان ای* (Sgr A)، ادغام خواهد شد و سیاهچاله‌ای عظیم‌تر را ایجاد خواهد کرد.
این برخورد کهکشانی قطعاً یکی از رویدادهای شگفت‌انگیز کیهانی خواهد بود، اما برآوردها نشان می‌دهند که این رویداد حدود ۲ میلیارد سال دیگر رخ خواهد داد.
تاریخ آخرین آپدیت: 4 ماه قبل
