فیلم «در آغوش درخت» به کارگردانی بابک خواجه پاشا، نماینده ایران در جوایز اسکار، یک اثر سینمایی عمیق و تأثیرگذار است که به بررسی پیچیدگی های روابط خانوادگی و چالش های عاطفی می پردازد. این فیلم با داستانی دلنشین و غنای فرهنگی، زندگی کیمیا و فرید، زوجی در آستانه جدایی، و تأثیر این بحران بر دو پسر کوچکشان را روایت می کند. خواجه پاشا با تمرکز بر زاویه دید کودکان، به مخاطبان این امکان را می دهد تا احساسات و درگیری های خانوادگی را از منظر کوچک ترین اعضای خانواده درک کنند. با ما در ای بازی همراه باشید تا به بررسی دقیق تر «در آغوش درخت» بپردازیم.
رویکرد داستان گویی
رویکرد خواجه پاشا در روایت داستان در «در آغوش درخت»، ساده و در عین حال تأثیرگذار است. او به جای تکیه بر درام های پرتنش و هیجان انگیز، روشی متین و آرام را انتخاب می کند که به احساسات خام شخصیت ها اجازه می دهد به شکلی طبیعی بروز و ظهور پیدا کنند. این رویکرد به مخاطب این امکان را می دهد که به عمق احساسات شخصیت ها نفوذ کند و با آن ها همدلی کند.
فیلمبرداری آرام و زیبا، مناظر شمال ایران را به تصویر می کشد که در تضاد با آشفتگی های درونی خانواده قرار دارد. این تضاد بصری، بر جهان شمول بودن تجربه های خانوادگی تأکید می کند و همزمان منحصر به فرد بودن فرهنگ ایرانی و پیوندهای مشترک میان خانواده ها در سراسر دنیا را به نمایش می گذارد. این جنبه از فیلم «در آغوش درخت» به مخاطب یادآوری می کند که در هر فرهنگی، چالش های خانوادگی و عاطفی وجود دارد که انسان ها را به هم نزدیک تر می کند.
بازیگران و شخصیت ها
بازی های بازیگران در «در آغوش درخت» قوی و پر از جزئیات است. به ویژه بازیگران کودکی که نقش طاها و علیسان، دو پسر خانواده را ایفا می کنند. بازی آن ها در به تصویر کشیدن معصومیت کودکی در میان آشفتگی های احساسی والدین، دلنشین و تأثیرگذار است. غرایز محافظتی طاها و عزم او برای مراقبت از برادر کوچکش در برابر مشکلات والدین، پیوند میان این دو برادر را به یکی از قوی ترین و تأثیرگذارترین عناصر فیلم تبدیل می کند.
مارال بنی آدم و جواد قامتی نیز بازی هایی فوق العاده از خود به نمایش می گذارند و پیچیدگی های روابط بزرگسالی و کشمکش های درونی آن ها را به خوبی به تصویر می کشند. این بازیگران با توانایی خود، احساسات عمیق و پیچیده ای را به نمایش می گذارند که به مخاطب این امکان را می دهد تا با شخصیت ها همدردی کند و درک بهتری از چالش های آن ها پیدا کند.
تعادل میان غم و امید
آنچه «در آغوش درخت» را متمایز می کند، برقراری تعادل میان غم و امید است. در حالی که فیلم به رنج و سردرگمی کودکان در مواجهه با بحران های خانوادگی می پردازد، همزمان قدرت تاب آوری و ارتباط احساسی را نیز به تصویر می کشد. پیوند طاها و علیسان به عنوان گواهی بر معصومیت کودکانه و قدرت ذاتی خانواده، حتی در تاریک ترین لحظات، نمایان می شود.
خواجه پاشا این مضامین را به شکلی نصیحت گونه بیان نمی کند، بلکه مخاطب را دعوت می کند تا درباره زیبایی ها و ظرافت های مراقبت از عشق و رابطه در میان چالش های زندگی تأمل کند. این رویکرد به مخاطب این امکان را می دهد که خود به تفکر و تأمل در مورد روابط خانوادگی و چالش های آن بپردازد و به درک عمیق تری از این موضوعات برسد.
نتیجه گیری
«در آغوش درخت» فیلمی احساسی و تفکربرانگیز است که زیبایی و قدرت خانواده را حتی در سختی ها ارج می نهد. با اصالت فرهنگی عمیق و جذابیتی جهانی، این فیلم تا مدت ها پس از پایان تیتراژ در ذهن مخاطب باقی می ماند و قدردانی تازه ای نسبت به اهمیت و جایگاه خانواده در هر شرایطی ایجاد می کند.
این اثر، شروعی امیدوارکننده برای دوران کارگردانی خواجه پاشا است و نمایشی زیبا از سینمای ایران در صحنه جهانی به شمار می رود. «در آغوش درخت» نه تنها داستانی از تاب آوری و عشق است، بلکه دعوتی است به تأمل در روابط انسانی و چالش های آن که در نهایت به ما یادآوری می کند که در هر شرایطی، امید و عشق می تواند ما را به هم نزدیک تر کند.
تاریخ آخرین آپدیت: ۲۷ام آبان ۱۴۰۳
