فیلم یادگار جنوب به کارگردانی حسین امیری و پدرام پور امیری، با بازیگران شناخته شده ای چون وحید رهبانی، الناز شاکر دوست، پژمان جمشیدی و سحر دولتشاهی، به نظر می رسد که در تلاش است تا داستانی عاشقانه و درام را روایت کند. اما واقعیت این است که فیلم در ژانر خود به شدت گیج و شلخته است و قصه و فیلمنامه آن به قدری نامشخص است که تعیین ژانر برای آن کار دشواری به نظر می رسد. در این مقاله به بررسی نقاط ضعف و قوت این فیلم و به تحلیل شخصیت ها، فیلمنامه و کارگردانی آن در ای بازی خواهیم پرداخت.
نام فیلم و ارتباط آن با محتوا
از همان ابتدا، نام یادگار جنوب به عنوان عنوانی مبهم و بی ربط به نظر می رسد. ارتباط فیلم و اتفاقات آن به جنوب، به وضوح مشخص نیست و صرف نمایش لنج و دریا و چند دست لباس محلی نمی تواند دلیل قانع کننده ای برای انتخاب این نام باشد. داستان فیلم می تواند در هر شهری روایت شود و موضوع قاچاق در هر جای دیگری نیز اتفاق می افتد. این عدم ارتباط نام فیلم با محتوا، اولین نشانه از ضعف ساختاری آن است.
شخصیت پردازی و عشق در فیلم
شخصیت اصلی فیلم، وحید، به عنوان یک عاشق افراطی به تصویر کشیده شده است. اما این عشق به قدری اغراق آمیز و غیر قابل لمس است که مخاطب نمی تواند با او همذات پنداری کند. در واقع، وحید به جای اینکه یک عاشق باشد، بیشتر شبیه به فردی مریض است که سعی دارد زنی به نام رعنا (با بازی الناز شاکر دوست) را شبیه به عشق از دست رفته اش کند.
این رفتار نه تنها تصویر مثبتی از عشق ارائه نمی دهد، بلکه باعث می شود که مخاطب نسبت به شخصیت وحید بی تفاوت شود. عدم وجود چهره دختر مورد علاقه وحید در فیلم نیز به این مشکل دامن می زند و باعث می شود که عشق او به شدت غیر قابل درک و غیر قابل لمس باشد.
فیلمنامه و روایت غیر خطی
فیلمنامه یادگار جنوب به شدت گیج کننده و شلخته است. روایت غیر خطی فیلم نه تنها به درک بهتر داستان کمک نمی کند، بلکه باعث گیجی مخاطب می شود. در ابتدا، مخاطب فکر می کند که وحید دو همسر دارد، در حالی که واقعیت این است که او تنها یک همسر دارد و داستان به صورت غیر خطی روایت می شود. این تصمیم غلط در روایت، حس مخاطب نسبت به شخصیت ها و موقعیت ها را لطمه می زند و باعث می شود که تماشاگر نتواند با داستان ارتباط برقرار کند.
تعلیق و غافلگیری
فیلمنامه یادگار جنوب در ایجاد تعلیق و غافلگیری نیز ناکام مانده است. اگر قرار بود داستان بر اساس تعلیق نوشته شود، مخاطب باید از ابتدا از نقشه رعنا و همکاری او با صالح آگاه می شد. اما فیلمنامه این شیوه را پیش نگرفته و مخاطب از ابتدا به این نقشه آگاه نیست. از طرف دیگر، اگر فیلمنامه بنا داشت تا از غافلگیری استفاده کند، باید در انتهای فیلم که وحید تمام دارایی و پول خود را از دست می دهد، راز بزرگ فیلم برملا می شد. اما این افشاگری در زمانی انجام می شود که هنوز مقدار قابل توجهی از فیلم باقی مانده و مخاطب هیچ دلیلی برای ادامه فیلم یادگار جنوب ندارد.
نتیجه گیری
در پایان، یادگار جنوب اثری ضعیف در تمام ابعاد مختلف است که یک هسته اصلی داستان شاید جالب را با شیوه روایت و یک فیلمنامه غلط از بین برده است. فیلم نه در ساخت شخصیت موفق است و نه می تواند موقعیت های مختلف بسازد. در نهایت، یادگار جنوب نه عشق می سازد، نه انتقام و نه هیچ چیز دیگری. تنها نکته مثبت فیلم، گریم باور نکردنی خوب برای صابر ابر است که در مقایسه با دیگر عناصر فیلم، به شدت کم رنگ و ناچیز به نظر می رسد. این فیلم می تواند به عنوان یک نمونه از ناکامی در روایت داستانی عاشقانه و درام در سینمای ایران مورد بررسی قرار گیرد.
تاریخ آخرین آپدیت: 2 ماه قبل
