با آغاز پخش قسمت اول سریال وحشی از ۲۵ فروردین ۱۴۰۴ در پلتفرم فیلم‌نت، هومن سیدی بار دیگر قدرت روایت‌گری خودش را به نمایش گذاشت. او که پیش‌تر با سریال «قورباغه» سروصدای زیادی به‌پا کرده بود، حالا در «وحشی» قصه‌ای تلخ، تراژیک و پرجزئیات از فروپاشی یک شخصیت به‌ظاهر آرام و منطقی را روایت می‌کند. در قسمت اول سریال وحشی، ما با داوود آشنا می‌شویم؛ مردی کارگر، اهل مدارا و سکوت، که به‌تدریج وارد تونلی بی‌بازگشت می‌شود. سریال با ریتمی قابل‌قبول و فضاسازی‌ای سنگین، نوید یک ملودی تلخ و تاثیرگذار را در ادامه می‌دهد.
۰ داستان سریال وحشی ایرانی: روایتی تکان‌دهنده از زندگی داوود اشرف
شروعی زیرزمینی برای داستانی سیاه
قسمت اول سریال وحشی با نماهایی بسته از اعماق یک معدن آغاز می‌شود. کارگردانی و صداگذاری این سکانس‌ها، فضایی نفس‌گیر و تاریک را رقم می‌زند که مخاطب را آماده‌ی ورود به دنیایی خشن و پرتنش می‌کند. داوود، با بازی درخشان جواد عزتی، از عمق معدن به سطح زمین می‌آید؛ اما هنوز نور روز را ندیده، در میان انبوهی از کارگران معترض گرفتار می‌شود. این تصویر، یک تمثیل تمام‌عیار از جهان‌بینی سریال است: رهایی از یک سیاهی، و سقوط در سیاهی‌ای دیگر.
کاراکتر داوود؛ مردی در تلاش برای نجابت
در ادامه‌ی قسمت اول سریال وحشی، داوود به‌عنوان شخصیتی معرفی می‌شود که اهل مدارا و پرهیز از خشونت است. او با پدر و مادر پیرش زندگی می‌کند، عاشق دختری شده، و تلاش دارد با آرامش از میان بحران‌ها عبور کند. در میان اعتراض‌های کارگران، داوود نقش میانجی دارد و می‌کوشد تا شرایط از کنترل خارج نشود. این رفتار، در تضاد با دنیای پرتنش اطرافش است. سیدی با دقتی مثال‌زدنی، لایه‌به‌لایه شخصیت داوود را برای مخاطب آشکار می‌کند.
سایه‌ی گذشته بر آینده‌ی مبهم
در ادامه، با فلش‌هایی کوتاه، به گذشته‌ی مبهم داوود اشاره می‌شود. صحبت‌هایی از قاچاق، مواد مخدر و برادری از دست‌رفته. گذشته‌ای که هنوز در زندگی حال داوود حضور دارد و بعید نیست در قسمت‌های آینده، از طریق فلش‌بک یا روایت غیرخطی، بیشتر از آن پرده‌برداری شود. این بخش یادآور ساختار روایی سریال «قورباغه» است که در آن هم شخصیت‌ها گذشته‌هایی تاریک و پیچیده داشتند.
زبان سینمایی آشنا اما شخصی
هومن سیدی همواره در آثارش از ارجاع‌های سینمایی استفاده می‌کند. در این قسمت هم، سکانس معدن شباهت‌هایی با نمای آغازین فیلم «قهرمان» اصغر فرهادی دارد. همچنین، تم اعتراض کارگری و شخصیت معترضِ منفعل، ما را به یاد فیلم «برادران لیلا» می‌اندازد. اما سیدی با مهارت این ارجاعات را در جهان داستانی خودش حل می‌کند، و به آن‌ها رنگ‌وبویی تازه می‌بخشد.
ماشینِ داوود؛ استعاره‌ای از روح زخمی
در قسمت اول سریال وحشی ماشین کهنه و فرسوده‌ای که داوود با آن رفت‌وآمد می‌کند، استعاره‌ای‌ست از حال روحی‌اش؛ بدنه‌ای آسیب‌دیده، اما همچنان در حرکت. ماشینی که به سختی روشن می‌شود، با صداهای عجیب پیش می‌رود و هر لحظه ممکن است از کار بیفتد. داوود هم دقیقاً همین‌گونه است؛ مردی زخم‌خورده که سعی دارد خودش را سرپا نگه دارد، اما زخم‌های گذشته و فشار حال، به‌آرامی او را به مرز فروپاشی می‌برند.
نقطه عطف داستان؛ سقوط ناگهانی
پایان قسمت اول سریال وحشی، ضربه‌ی اصلی را وارد می‌کند. وقتی داوود در مسیر برگشت، دو کودک را سوار می‌کند و با آن‌ها گفت‌وگو می‌کند، به نظر می‌رسد باز هم با همان آدمِ منطقی مواجه‌ایم. اما ترسی ناخواسته در دل کودکان شکل می‌گیرد. دلیلش؟ همان پارچه‌ی خونی‌ای که از قبل در ماشین باقی مانده و حالا باعث می‌شود بچه‌ها فرار کنند. یکی از آن‌ها حتی از ماشین بیرون می‌پرد. داوود، وحشت‌زده، از واکنش‌های احتمالی اطرافیان می‌ترسد و تصمیم می‌گیرد فرار کند.
شعار سریال؛ خلاصه‌ای از مضمون اصلی
شعار «این دستِ اراذل‌واوباشه یا کارگر؟» به‌خوبی لحن و مضمون سریال را توضیح می‌دهد. «وحشی» در تلاش است تا نشان دهد چطور فشار جامعه، بی‌عدالتی، و قضاوت‌های سطحی می‌تواند فردی سالم را به ورطه‌ی نابودی بکشاند. داوود، مردی که سعی دارد خوب باشد، به‌تدریج به هیولایی تبدیل می‌شود که جامعه از او ساخته. این روند، یادآور داستان‌هایی چون «جنگ جهانی سوم» است که درباره‌ی قهرمان‌هایی‌ست که ناخواسته ضدقهرمان می‌شوند.
نگار جواهریان و ادامه‌ی مسیر تاریک داوود
با نگاهی به تیزر رسمی سریال، مشخص می‌شود که نگار جواهریان در قسمت‌های بعدی در نقش وکیل وارد داستان خواهد شد. همچنین، به زندان افتادن داوود و تغییر شخصیت او به مرور، از مهم‌ترین نقاط محوری سریال خواهد بود. سیدی نشان داده که در ساخت فضای روانی و گره‌افکنی‌های داستانی مهارت دارد؛ حال باید دید که این‌بار می‌تواند تمام این عناصر را به‌درستی به سرانجام برساند یا خیر.
جمع‌بندی؛ قسمت اول سریال وحشی
قسمت اول سریال وحشی با داستانی منسجم، شخصیت‌پردازی عمیق، و فضاسازی کم‌نقص، شروعی محکم برای یک سریال پُرپتانسیل است. اگر هومن سیدی بتواند این مسیر را با تعادل و تمرکز حفظ کند، احتمالاً با یکی از بهترین سریال‌های شبکه نمایش خانگی در سال ۱۴۰۴ طرف خواهیم بود. «وحشی» فعلاً ملودی تلخی دارد، اما نوید قطعه‌ای ماندگار را می‌دهد.
تاریخ آخرین آپدیت: 2 ماه قبل
