مگی اسمیت، هنرپیشه مشهور انگلیسی که به خاطر نقشهای ماندگار خود در صحنه و پرده شناخته میشد، در سن ۸۹ سالگی درگذشت. او در طول یک حرفه طولانی و موفق، نقشهای متنوعی را ایفا کرد که از شخصیتهای کلاسیک مانند دزدیمونا و ویرجینیا وولف تا شخصیتهای مدرن و محبوب مانند خانم ژین برودی و مینروا مک گونگال را شامل میشد.
مگی اسمیت برای بازی در نقش خانم ژین برودی در فیلم “The Prime of Miss Jean Brodie” (۱۹۶۹) برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شد. او همچنین برای بازی در نقش مینروا مک گونگال در مجموعه فیلمهای “هری پاتر” شناخته شده بود.
مگی اسمیت در طول زندگی حرفهای خود، جوایز متعددی را دریافت کرد، از جمله جایزه تونی برای بهترین بازیگر زن در نمایش “The Lady Vanishes” (۱۹۸۲). او همچنین در سال ۲۰۱۲ به عنوان یک افسر نشان امپراتوری بریتانیا (OBE) مورد تقدیر قرار گرفت.
خبر درگذشت مگی اسمیت با واکنشهای غم و اندوه از طرف طرفداران و همکارانش روبرو شد. بسیاری از آنها او را به عنوان یک بازیگر با استعداد و محبوب یاد کردند که به دنیای سینما و تئاتر کمکهای زیادی کرد.
مگی اسمیت، ستاره بینظیر
مگی اسمیت، بازیگر پرکار و با استعداد، که توسط همکارانش به عنوان “بینظیر” و دارای “چشم تیز، هوش سرشار و استعداد قابل توجه” توصیف میشد، در سن ۸۹ سالگی درگذشت. آثار او که از “The Prime of Miss Jean Brodie” تا “هری پاتر” و “داونتون ابی” را شامل میشد، او را به شهرت جهانی رساند و همچنین دو جایزه اسکار و هشت جایزه بافتا را برای او به ارمغان آورد.
همزمانی درگذشت مگی اسمیت با سالگرد مایکل گمبون(بازیگر پروفسور دامبلدور سریال هری پاتر ) اتفاق افتاد.مگی اسمیت یکی از بزرگترین ستارههای سینمایی بود که با بازیهای خود، مخاطبان را مجذوب میکرد. پیتر برادشاو، منتقد معروف، او را به عنوان “بزرگترین بانوی بزرگ” توصیف کرد.
خبر درگذشت مگی اسمیت توسط پسرانش کریس لارکین و توبی استفنز اعلام شد. آنها گفتند: “او صبح زود امروز، جمعه ۲۷ سپتامبر، به طور مسالمتآمیزی در بیمارستان درگذشت. او یک فرد بسیار خصوصی بود و در پایان عمرش در کنار دوستان و خانواده خود بود. او دو پسر و پنج نوه دوستداشتنی را به جا گذاشت که از دست دادن مادر و مادربزرگ فوقالعاده خود بسیار ناراحت هستند.”
“ما از این فرصت استفاده میکنیم تا از کارکنان شگفتانگیز بیمارستان چلسی و وست مینستر برای مراقبت و مهربانی بیقید و شرط آنها در روزهای پایانی زندگی او تشکر کنیم. ما از تمام پیامهای محبتآمیز و حمایت شما سپاسگزاریم و از شما میخواهیم که در این زمان به حریم خصوصی ما احترام بگذارید.”
مگی اسمیت: زنی با دو ازدواج، دو دنیای متفاوت
مگی اسمیت، ستاره درخشان سینما و تئاتر، زندگی شخصی پر فراز و نشیبی را تجربه کرد. او دو بار ازدواج کرد و هر کدام از این ازدواجها، فصل جدیدی را در زندگی او رقم زد.
ازدواج اول: رابرت استفنز، همبازی و همدل
اولین ازدواج مگی اسمیت با رابرت استفنز، بازیگر همعصر او، در سال 1967 صورت گرفت. این زوج که هر دو در دنیای بازیگری فعالیت میکردند، در بسیاری از پروژهها با هم همبازی شدند و از این طریق پیوند عمیقی میان آنها شکل گرفت. اما این ازدواج تنها هشت سال دوام آورد و در سال 1975 به جدایی انجامید. اگرچه این ازدواج کوتاه بود، اما تجربیات مشترک هنری و زندگی مشترک، تأثیر عمیقی بر زندگی هر دو نفر گذاشت.
ازدواج دوم: بِوِرلی کراس، همراهی تا پایان عمر
پس از جدایی از استفنز، مگی اسمیت با بِوِرلی کراس ازدواج کرد. این ازدواج، در مقایسه با ازدواج اول، بسیار پایدارتر بود و بیش از دو دهه به طول انجامید. کراس نیز مانند اسمیت، شخصیتی هنری و فرهیخته بود و این دو زوج، همراهی خوبی برای یکدیگر بودند. با این حال، این ازدواج نیز با مرگ کراس در سال 1998 پایان یافت.
تاثیر ازدواجها بر زندگی هنری
هر دو ازدواج مگی اسمیت، به نوعی بر زندگی هنری او تاثیر گذاشت. ازدواج با رابرت استفنز، به او این فرصت را داد تا در کنار همبازی و همدلی که درک عمیقی از دنیای هنر داشت، به فعالیت هنری بپردازد. ازدواج با بِوِرلی کراس نیز، با توجه به شخصیت هنری کراس، فضایی آرام و حمایتگر برای ادامه فعالیتهای هنری مگی اسمیت فراهم کرد.
زندگی شخصی مگی اسمیت، با دو ازدواج متفاوت، نشاندهندهی پیچیدگی و عمق شخصیت این بازیگر بزرگ است. هر کدام از این ازدواجها، فصل جدیدی را در زندگی او گشود و به نوعی بر مسیر حرفهای و شخصیاش تأثیر گذاشت. با این حال، مگی اسمیت توانست با استعداد و پشتکار خود، بر چالشهای زندگی شخصی غلبه کند و به یکی از بزرگترین بازیگران تاریخ سینما تبدیل شود.
مگی اسمیت، بازیگر با استعداد و کارنامه متنوع وی
مگی اسمیت در نقشهای دراماتیک غیرکمدی نیز بسیار موفق بود. او در کنار لارنس اولیویه برای تئاتر ملی بازی کرد، جایزه بهترین بازیگر زن بافتا را برای “The Lonely Passion of Judith Hearne” دریافت کرد و نقش اصلی را در تولید “Hedda Gabler” اینگمار برگمان در سال ۱۹۷۰ ایفا کرد.
اسمیت در سال ۱۹۳۴ متولد شد و در آکسفورد بزرگ شد. او در نوجوانی در تئاتر پلی هاوس شهر شروع به بازیگری کرد. در حالی که در رشتهای از نمایشهای صحنهای، از جمله کمدی موزیکال “Share My Lettuce” بامبر گاسکویین در سال ۱۹۵۷ مقابل کنت ویلیامز ظاهر میشد، اسمیت همچنین در فیلمها نیز پیشرفت کرد و اولین تأثیر قابل توجه خود را در فیلم هیجانی “Nowhere to Go” در سال ۱۹۵۸ داشت که برای آن برای جایزه بهترین بازیگر زن مکمل بافتا نامزد شد.
پس از بازی در نمایشهای دوگانه صحنهای “The Private Ear” و “The Public Eye” اثر پیتر شفر، اسمیت در سال ۱۹۶۲ توسط اولیویه دعوت شد تا به شرکت تئاتر ملی نوپا بپیوندد، که در آن در رشتهای از تولیدات، از جمله به عنوان دزدیمونا در مقابل اوتلو اولیویه در تولید سیاهپوستی بدنام او در سال ۱۹۶۴ ظاهر شد. (اسمیت این نقش را در نسخه فیلمی اولیویه در سال بعد تکرار کرد، که برای آن هر دو نامزد اسکار شدند.)
در سال ۱۹۶۹، مگی اسمیت در نقش اصلی فیلم “The Prime of Miss Jean Brodie” انتخاب شد، اقتباسی از رمان موریل اسپارک درباره معلم مدرسه ادینبورگ با تحسین موسولینی. اسمیت در سال ۱۹۷۰ جایزه بهترین بازیگر زن اسکار را دریافت کرد. در همان سال، او در تولید “Hedda Gabler” ایبسن توسط اینگمار برگمان برای تئاتر ملی در وست اند لندن بازی کرد. میلون شولمن از “Evening Standard” او را به عنوان “آزاردهنده صحنه مانند یک پرتره غولپیکر اثر مودیلیانی، پوست آلباستری او با اندوه پنهان کشیده شده بود” توصیف کرد.
مگی اسمیت همچنین در سال ۱۹۷۳ برای اقتباس “Travels with My Aunt” از گراهام گرین نامزد جایزه بهترین بازیگر زن اسکار شد و در سال ۱۹۷۹ برای “California Suite”، قطعه آنتولوژی نوشته نیل سیمون که در آن نقش یک ستاره فیلم نامزد اسکار را بازی میکرد، جایزه بهترین بازیگر زن مکمل را دریافت کرد.
مگی اسمیت در دهه ۱۹۸۰، به موفقیتهای خود در سینما و تئاتر ادامه داد. او در مقابل مایکل پالین در “A Private Function”، کمدی پس از جنگ درباره جیرهبندی غذا، با همکاری آلن بنت، بازی کرد و نقش مکمل رنگارنگی را به عنوان خاله فضول شارلوت بارلت در “A Room With a View” Merchant Ivory داشت که برای آن نامزد جایزه اسکار شد.
ایوری در مصاحبه با گاردین، اسمیت را به عنوان “هوشمندترین زنی که تا به حال در زندگیام دیدهام” توصیف کرد. برخی از چیزهای بسیار خندهداری که او میگفت، قابل چاپ نبود.
اسمیت پس از آن فیلم، در “The Lonely Passion of Judith Hearne”، مطالعهای از شخصیت، بازی کرد که در آن نقش زن مجرد و ناامید عنوان را بازی میکرد. او روی صحنه نقش ویرجینیا وولف را در نمایشنامه ادنا او’برایان در سال ۱۹۸۰ در تئاتر جشنواره استراتفورد در کانادا بازی کرد و در سال ۱۹۸۷ در نقش راهنمای تور لتیس دوفت در “Lettice and Lovage” پیتر شفر بازی کرد. او همچنین برای سریال “Talking Heads” بنت در رادیو و تلویزیون، نقش همسر یک کشیش که رابطه عاشقانه دارد را بازی کرد.
مگی اسمیت در دهه ۲۰۰۰ نیز به موفقیتهای خود ادامه داد. او در فیلمهای مختلفی همچون “چای با موسولینی” به کارگردانی فرانکو زفیرلی، “گاسفورد پارک” به کارگردانی رابرت آلتمن و “بانوان لاوندر” به کارگردانی چارلز دنس بازی کرد و با بازیگران برجستهای همچون جوان پلرایت، شر و جودی دنچ همبازی شد.
یکی از نقشهای به یاد ماندنی مگی اسمیت در این دوران، نقش پروفسور مینروا مک گونگال در مجموعه فیلمهای “هری پاتر” بود. او از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۱ در تمامی قسمتهای این مجموعه به جز “هری پاتر و یادگاران مرگ: قسمت اول” حضور داشت و با بازیگری قدرتمند خود، شخصیت جدی و باهوشی را به تصویر کشید که همواره حامی دانشآموزان بود.
مگی اسمیت با ایفای این نقشها، بار دیگر توانایی خود را در ژانرهای مختلف ثابت کرد و به عنوان یکی از بازیگران برجسته و متنوع سینما شناخته شد.
در سال ۲۰۰۲، مگی اسمیت در فیلم کمدی-درام “Divine Secrets of the Ya-Ya Sisterhood” بازی کرد. همبازی او، الن بورستین، که اکنون ۹۱ ساله است، در مصاحبه با گاردین گفت:
“گفتن اینکه او یک بازیگر بزرگ بود، واقعاً بیانگر آن نیست. او در درام، کمدی و همه چیز برتر بود و بسیار بامزه بود. وقتی با او کار میکردم، او همه ما را در تمام مدت خندان نگه میداشت، حتی زمانی که نباید میخندیدیم. او یک زن شگفتانگیز و یک هنرمند واقعی بود.”
مگی اسمیت، در کنار موفقیتهای خود در سینما، در تلویزیون نیز درخشید. او در سریال “داونتون ابی” به ایفای نقش کنتس گرانتهام پرداخت و با بازی قدرتمند خود، این سریال را به یکی از محبوبترین سریالهای تلویزیونی تبدیل کرد. او همچنین نقش خود را در دو فیلم سینمایی مستقل “داونتون ابی” در سالهای ۲۰۱۹ و ۲۰۲۲ تکرار کرد.
مگی اسمیت در سال ۱۹۹۹، در نمایش “The Lady in the Van” به ایفای نقش پرداخت و با بازی خود، این نمایش را به موفقیت رساند. این نمایش بر اساس خاطرات آلن بنت درباره زنی که در حیاط خانه او زندگی میکرد، نوشته شده است.
تاریخ آخرین آپدیت: ۸ام مهر ۱۴۰۳